(Auteurs: Merel Schouten, Tal Masada, Niklas van Duinen) Deel 2 in een achtdelige serie over jaar 1 en 2 van de studie Toegepaste Psychologie in Leiden. Vrijdagmorgen 9 uur, het zonnetje schijnt al. Op naar de eerste dag van mijn studie Toegepaste Psychologie aan de Hogeschool Leiden! Verwachtingen, zenuwen en een gevoel van spanning gaan door mijn lichaam als ik op de fiets zit. Lang heb ik uitgekeken om nu dan ook daadwerkelijk te gaan beginnen met toegepaste psychologie. Als ik aankom bij de Hogeschool, zie ik bordjes staan waarop aangegeven staat waar ik heen moet gaan. ‘Gelukkig’, denk ik, ‘dan hoef ik niet te zoeken’.
De dag gaat snel voorbij met korte presentaties, veel informatie en een gezellige kennismaking met mijn groep. Aan het eind van de dag kijk ik terug: de spanning en stress waren voor niks, ik heb er zin in! Het ziet er naar uit dat er veel studie uren aan gaan komen dit jaar. Ook al heb ik er heel veel zin in, ik krijg ook last van gezonde spanning: kan ik de druk van het eerste schooljaar aan?
Terugblik
Het is najaar 2015, met drie tweedejaars studenten kijken we terug op de eerste periode van ons eerste jaar TP. Merel vertelt: “Ik weet nog wel dat we ons eerste project moesten doen, project Campagne Overgewicht”. “We moesten als projectgroep een voorlichting maken voor mensen met overgewicht” zegt Niklas. Tal vult aan: “Ontzettend leerzaam om met verschillende mensen te werken aan een project, maar soms was het best lastig om het bijvoorbeeld ergens samen over eens te worden. Dan had je het gevoel alsof je vastliep en niet verder werkte naar een oplossing. Het feit dat je de projectleden niet zelf uit kon kiezen zorgde er aan de ene kant voor dat je wel moest samenwerken met diegenen waar je mogelijk een minder goede band/samenwerking mee had. Maar dit kon ook zorgen voor opstand in de groep, en dat er niet in de belangen van de groep werd gehandeld. Omdat studenten die geen goede band met elkaar hadden nauwelijks dezelfde mening deelden omdat ze dat elkaar niet gunden”.
Als we samen aan het nadenken zijn over wat we het leukste en leerzaamste vonden, dan zijn we het er alle drie over eens. Het vak Psychologie van het Dagelijks Leven! Voor het eerst een dik boek met ontzettend veel informatie doorlezen. Hier hebben we alle drie veel van geleerd. Het was moeilijk om alles te leren, omdat het veel was, maar juist omdat het zo interessant was, was het juist leuk om te doen! “Wat voor vakken hadden we ook al weer nog meer?” vraagt Tal. “Observatie en Beoordelingstechnieken”, vult Niklas aan, “Een vak waarbij we in tweetallen een observatie onderzoek moesten gaan doen. Ik weet nog wel dat ik samen met een studiegenoot op Schiphol een middag heb gestaan om te kijken hoe enthousiasme zich uitte in gedrag. Mensen die springen, breeduit lachen en soms ook huilen. Alles hebben we wel gezien, wat we daar hebben gezien moesten we uiteindelijk ook weer presenteren voor de klas. Best zenuwachtig was ik, maar gelukkig ging het erg goed”.
Allemaal: “De eerste periode: Veel informatie en best wel spannend en soms zwaar door alle nieuwe indrukken. De projectgroep die niet helemaal beviel of de deadlines waarvan je hoopte dat je ze zou halen. Het tentamen van Dagelijks leven waar je dagenlang aan leerde. Het is het allemaal waard geweest als je zo terugkijkt. We hebben zoveel geleerd en zijn met mensen omgegaan waarvan we nooit hadden gedacht dat het zou klikken. Vooral het omgaan met nieuwe mensen en verder kijken dan wat er op het eerste gezicht te zien is”.